Zapach róży i lawendy, smak gorzkiej czekolady oraz historia o miłości i intrydze, uwieńczona oszałamiającym odkryciem.

Rozkoszne wonie wydostają się z każdej strony powieści o perfumiarzu, który na początku XVIII wieku stworzył legendarną wodę kolońską - i uczynił z Kolonii stolicę perfum.

Mieszanka bergamoty i olejku migdałowego to pierwsza woń, jaką rozkoszował się te wrażliwe nozdrza. Od momentu narodzin w 1685 roku Giovanni Maria Farina chłonął świat zmysłem powonienia. W dzieciństwie oddychał powietrzem wypełnionym aromatem górskiego powietrza i porannej rosy, a po przyjeździe do Wenecji objawiły mu się w pełni zapachy świata.

Jednak to bliskość jej ciała niemal przywiodła go na skraj szaleństwa. Delikatna woń niewinności, z dyskretną cytrysową nutą i szczyptą fiołków - tym żywiła się jego miłość do Antonii Brentano. Postanowił poświęcić życie na stworzenie perfekcyjnego zapachu właśnie dla niej. Lecz doskonały nos, zajęty kompozycją arcydzieła, nie mógł wyczuć rywala, którego nic nie powstrzyma na drodze eliminacji konkurenta...